تأثیر برنامه پرسپتورشیپ بر مهارت بالینی دانشجویان کارشناسی پرستاری

مقدمه: برنامه های متعددی برای ارتقای مهارت بالینی دانشجویان پرستاری پیشنهاد گردیده است. در این میان، بهره گیری از پرستاران بالینی با تجربه در امر آموزش دانشجویان پرستاری به عنوان پرسپتور، افق تازه ای را در یادگیری بالینی گشوده است. با عنایت به محدود بودن مطالعات انجام شده در این خصوص در کشور ایران، این مطالعه با هدف تعیین تأثیر برنامه پرسپتورشیپ بر مهارت بالینی دانشجویان پرستاری صورت گرفت. روش ها: این مطالعه یک پژوهش تجربی با طراحی دو گروهی قبل و بعد بود که بر روی 64 دانشجوی کارشناسی پرستاری که مشغول کارآموزی در بخش سوختگی بیمارستان امام رضا(ع) مشهد بودند، انجام شد. دانشجویان به طور تصادفی به دو گروه شاهد و مداخله تقسیم شدند. در گروه مداخله، هر دانشجو تحت آموزش یک پرستار بالینی (پرسپتور) قرار گرفت. گروه شاهد نیز طبق روش معمول تحت آموزش مربی دانشکده قرار گرفتند. میزان مهارت بالینی در دو گروه، قبل و بعد از کارآموزی توسط آزمون تی، تی زوجی، من ویتنی و تحلیل کواریانس مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: مهارت بالینی دانشجویان در هر دو گروه ارتقای یافته بود. نتایج آزمون تی مستقل و من ویتنی نیز نشان دهنده افزایش معنادار مهارت بالینی در گروه پرسپتورشیپ نسبت به گروه آموزش معمول بود (002/0p≤). نتیجه گیری: اجرای برنامه پرسپتورشیپ باعث ارتقای مهارت بالینی دانشجویان پرستاری می شود. لذا توصیه می شود هم بیمارستان ها و هم مراکز آموزشی، در راستای پیاده سازی این مدل آموزشی برنامه ریزی و تلاش نمایند. همچنین، نتایج به دست آمده از این مطالعه نیاز به همکاری و تشریک مساعی بین اعضای هیأت علمی و فراهم آورندگان خدمات بالینی را آشکار می سازد.